Voor ontwerper Tom Dissel is zijn stoel Big Daddy zoveel meer dan alleen zijn afstudeerproject voor Cibab Zwolle. Met Big Daddy verwierf hij zich ook toegang tot de Design Academy in Eindhoven. Daar maakte hij met zijn meubel zodanig indruk dat Dissel zich als eerstejaars mocht aansluiten bij een afvaardiging van afgestudeerden naar de Salone del Mobile, de beroemde meubelbeurs in Milaan.
Tijdens zijn studie aan de Design Academy werkte hij in opdracht aan onder meer nieuwe industriële productiemethodes. En werkte hij aan de ‘Dress Up Chair’, het stuk waarmee hij in Eindhoven afstudeerde. Zijn meubel werd later in productie genomen. ‘Ik heb voor dit stuk gebruik gemaakt van rudimentaire vormgeving ofwel van de kunst van het weglaten. Ik kocht een volledig versleten leren stoel. Wat zijn bij zo’n stoel nou de essentiële onderdelen, vroeg ik me af. Dat zijn de onderdelen die het meest worden gebruikt. Welke dat zijn, kun je vrij eenvoudig vaststellen. Gewoon kijken naar waar de meeste slijtplekken zitten.’ Hij haalde de bekleding los, sneed de slijtagedelen er uit en stikte juist die stukken aan elkaar. Hij maakte een nieuw frame en trok de leren bekleding daar als een jas overheen. ‘Delen van het frame werden zichtbaar en kregen een eigen, esthetische waarde. Ik liet de puurheid zien van leer als materiaal, dat was mijn opzet.’
Vingertoppen
Dissel laat zijn voorkeur voor het gebruik van, wat hij noemt, pure materialen zien in een aantal van zijn ontwerpen. Wat hem treft in ‘puur materiaal’ is de echtheid zoals hij het ziet. ‘De textuur van echt leer kent geen ritme of herhaling. Je merkt dat het materiaal heeft geleefd. Als ik echt wil voelen, dan doe ik dat met mijn lippen. Lippen zijn veel gevoeliger dan vingertoppen, wist je dat?’ Vouwlijnen, ook een ding voor Dissel. ‘Vouwlijnen zijn én inventief én vanzelfsprekend, dat fascineert me. In de voorbereiding op mijn ontwerp ‘Particles’ voor fabrikant Gelderland heb ik de vouwlijnen van papieren drankverpakkingen bestudeerd. In recentere ontwerpen zoals mijn Dura bank, kom je dezelfde lijnen tegen.’
Turbulentie
Dissel betrekt in hoge mate de vraag van de markt in zijn ontwerpproces. ‘Je werk dient aan te sluiten bij wat de markt nodig heeft.’ Waar hij ook rekening mee zegt te houden is de turbulentie van de markt. Consumenten zijn de afgelopen tientallen jaren naar zijn mening kritischer geworden als het gaat over designproducten. ‘Inzicht in het sentiment van de markt is een belangrijke factor in het proces om een product én te ontwikkelen én met enig succes naar de markt te brengen. Zomaar wat proberen in de hoop dat er hit tussen zit, is niet de houding die ik aanhang. Mijn inzet is om mede door marktverkenning tot concrete modellen te komen.’ Die strategie heeft hem naar eigen zeggen de nodige opdrachten gebracht. ‘Ik probeer een ontwerp in samenhang met een breder concept te brengen. Dat slaat vaak beter aan dan wanneer je met een individueel ontwerp komt.’ En, zegt hij, hij kijkt nadrukkelijk ook naar de beoogde doelgroep. ‘Mijn vroegere meubels hebben uitgesproken conceptuele vormen. De groep die daar belangstelling voor heeft is in omvang beperkt. Ik richt me momenteel op consumenten die van tijdloos design houden, van mooie materialen en details.’
Ontwerper Tom Dissel werkt voor verschillende opdrachtgevers. In heden en verleden concentreerde hij zich op het ontwerp en de ontwikkeling van modellen en collecties. De meubels op deze pagina’s zijn door hem ontworpen in opdracht van Design on Stock.
